Նորություններ Subheading

Շախմատի Օլիմպիադայի կրկնակի հաղթող Տիգրան Պետրոսյանը դիմել է իր այլազգի ընկերներին ու ծանոթներին: Նա նշել է, որ վերջին 3 շաբաթների ընթացքում շատերն են հետաքրքրվել, թե ի՞նչ է իրականում կատարվում Արցախում ու Հայաստանում: Գրոսմայստերը պատմել է պատերազմի արհավիրքների, զոհերի ու հայերի պայքարի մասին:
«Այն, որ ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտության մեջ ագրեսորն Ադրբեջանն է, դա փաստ է: Դրա վկայությունն են թե Ալիեւի արված արտահայտությունները, թե այն, ինչ մեծաթիվ ուժերով էին իրենք նախօրոք մշակված անցել հարձակման, թե վերջապես այն, որ մենք հաղթած ազգ ենք ու որեւէ տրամաբանություն չունենք պատերազմ սկսելու: Որքանով իմ կյանքի փորձը թույլ է տալիս եզրակացնել, ոչ մի երրորդ երկիր չի գալու եւ մեր փոխարեն չի լուծելու մեր գոյության կռիվը: Սա արդեն ոչ միայն Ղարաբաղի եւ Հայաստանի հարցն է, ներգրավված են նաեւ միջազգային ճանաչում ունեցող ահաբեկչական խմբավորումներ: Նրանք վտանգ են ներկայացնում ոչ միայն մեր երկու հանրապետությունների համար, այլ նաեւ ողջ տարածաշրջանի, իսկ հետագայում՝ ամբողջ աշխարհի:
Անհնար է թաքցնել Թուրքիայի ակտիվ դերակատարումը պատերազմի վերսկսման եւ շարունակական մասնակցության մեջ: Նրանց կողմից են հիմնականում ֆինանսավորվում այդ ահաբեկիչները: Ադրբեջանը Թուրքիայի ամենաառաջադեմ զենքերով է կռվում Ղարաբաղի դեմ:
Կան նաեւ որոշ երկրներ, որոնք օգնություն են ցուցաբերում ագրեսոր Ադրբեջանին այս անմարդկային եւ ոչ մի միջազգային նորմերի մեջ չտեղավորվող վայրագություններում, նրանցից է Իսրայելը:
Ուզում եմ իմ արտասահմանցի ընկերներին ասել, որ այստեղ ոչ միայն Ղարաբաղի կամ Հայաստանի հարցն է վճռվում, խնդիրը վերաբերում է ողջ աշխարհին, քանի որ կատարվում է ծանր հանցագործություն մարդկության դեմ, այս դեպքում, ցավոք, ի դեմս հայ ազգի:
Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը վաղուց արդեն անցել է բոլոր սահմաններն ու կորցրել է վերջնական ամոթը: Այն առանց խղճի խայթ զգալու անդադար կրակի տակ է պահում քաղաքացիական հաստատությունները, դպրոցները, հիվանդանոցները, անմեղ մարդկանց տները, եւ որ ամենացավալին է՝ նաեւ եկեղեցիները: Հարյուրավոր զոհված զինվորների կողքին ունենք նաեւ իրենց կյանքով ապրող կանանց ու երեխաների, տատիկ եւ պապիկների անմեղ զոհեր:
Այսօր առաջնագծում բոլորս ունենք ընկերներ, հարազատներ, բարեկամներ, հայրենակիցներ: Մեր առօրյան սկսվում ու վերջանում է առաջնագծից նորություններ ստանալով, անհանգստանալով, հաջողություններից ոգեւորվելով, իսկ ցավալի լուր ստանալիս՝ սգալով...
Բոլորս գիտենք Մոսկվայում կայանալիք երկրների ղեկավարների հանդիպման եւ նրա կարեւորության մասին: Սպասումները մեծ են, հույսերը՝ շատ: Կցանկանայի միասնական հաջողություն մաղթենք, առավոտից միայն դրականը մտածենք, գնանք եկեղեցի: Թող բոլորիս սպասելիքներն իրականանան, ունենանք խաղաղություն եւ մեր անդառնալի կորուստները հաղթանակի կերտման համար լինեն: Հաղթելու ենք»: